Η Μεσόγειος φλέγεται

Η.Π.Α-Ρωσία-Βρετανία-Τουρκία, έχουν όλες συμφέροντα στη γεωστρατηγική περιοχή της Συρίας, μάλλον ξεχωριστά η μια από την άλλη. Τυχόν επέμβαση δε, στη Μεσόγειο, αναμένεται σύντομα από τις επόμενες ώρες, ίσως τη Πέμπτη, σύμφωνα με διάφορες πηγές.

Η Τουρκία τρίβει τα χέρια της, ιστορικά πάντα οδηγούνταν από τον επεκτατισμό της, θέλοντας να παίξει τώρα, ηγετικό ρόλο ανάμεσα στις Ισλαμικές χώρες. Εξάλλου δεν νομίζω ότι όψιμα ευαισθητοποιήθηκε από τη ρίψη χημικών, διότι πολύ πρόσφατα το έπραξε η ίδια στο εσωτερικό της χώρας της.

Η Ρωσία, έχοντας γίνει πάλι υπερδύναμη, με ηγετική μορφή τον Β. Πούτιν δεν θα ήθελε να αφήσει χώρο στις Η.Π.Α για έλεγχο γεωστρατηγικών θέσεων στη Μεσόγειο και ενεργειακών πηγών (βλ. Κύπρο με τα οικόπεδά της). Όμως της λείπουν οι συμμαχίες, όπως αυτή Βρετανίας-Η.Π.Α και οι βάσεις σε κατάλληλα γεωστρατηγικά σημεία, άρα θα κάνει τα πάντα για να αποτρέψει μια επέμβαση. Μη ξεχνάμε παράλληλα, την ιστορικά αποικιοκρατική χώρα της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία ήδη "ξεσκονίζει" τα αεροδρόμια του Ακρωτηρίου στη Κύπρο και τα οποία, βάσει διεθνών συμφωνιών από το 1960, τα θεωρεί Βρετανικό έδαφος και απ΄ότι φαίνεται αυτό ισχύει.

Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι δύο Ρωσικά επιβατηγά αεροσκάφη, ανέφεραν κινητικότητα στον αέρα στις Βρετανικές βάσεις της Κύπρου. Το site Russia today το αναφέρει άλλωστε ξεκάθαρα σήμερα 27 Αυγούστου 2013. Προσοχή στη Ρωσία και το βλέμμα σας στραμμένο στη Τουρκία.

Το παιγνίδι έχει πολλούς παίκτες αυτή τη φορά, η Μεσόγειος είναι έτοιμη για ανάφλεξη και το έργο παίζεται στη γειτονιά μας.

Ο ρόλος των Η.Π.Α που αφήσαμε επίτηδες τελευταίο, είναι κι αυτός ηγετικός, πίσω όμως από τον προσεκτικό και φιλειρηνιστή Barrack Obama, βρίσκεται μια ετοιμοπόλεμη στρατιωτική ηγεσία, βρίσκεται το Κογκρέσο-στο οποίο πλειοψηφούν οι λάτρεις των όπλων, Ρεπουμπλικανοί-και το οποίο πιέζει τον Πρόεδρο των Η.Π.Α για άμεση επέμβαση στη Συρία.

Ο Obama συσκέπτεται, είναι η τελευταία του θητεία, δεν θα ήθελε να είναι εκείνος που θα πατήσει πρώτος το κουμπί του πολέμου, από την άλλη δεν πρέπει να φανεί ότι υποχωρεί και αφήνει τη περιοχή της Μεσογείου στα χέρια Ρώσων, Βρετανών και Τούρκων, η αλαζονεία δε, του Ερντογάν τον τελευταίο χρόνο περισσεύει. Προσανατολίζεται ίσως σε μια μέση λύση, που σημαίνει μια ήπια επίθεση, ως τιμωρία για τη χρησιμοποίηση χημικών από τον Σύριο Πρόεδρο Assad, κάτι που δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα. 

Η Ελλάδα, προς το παρόν, πρέπει να αναμένει ως παρατηρητής, αλλά πλήρως στρατιωτικά προετοιμασμένη. Μάλλον θα αναγκαστεί από τις συγκυρίες να μπει στο παιγνίδι, όχι των διεκδικήσεων-ποιος θα την αφήσει άλλωστε-αλλά των ισορροπιών, την ίδια δε τακτική, θα πρέπει να ακολουθήσει και η Κύπρος. Στο φινάλε ποιος ξέρει? Κάτι μπορεί να κερδίσει, ίσως τυχαία. 

Με τον Βενιζέλο ως Υπουργό των Εξωτερικών, καλύτερα να πάω στη Σελήνη να δω το "θέαμα". Δεν γνωρίζω βέβαια διαστημική, αλλά με τόσα U.F.O να ίπτανται επί Ελληνικού εδάφους, όλο και κάτι μαθαίνεις.